ANNA

Jim Dow's - Marking the land

Nieuwe reclame manier op dijen

In Japan, ad agency Absolute Territory PR

Greer Muldowney - Wolkenkrabbers in Hong kong

City of Darkness: Life in Kowloon Walled City

The inflatable tent "The Cave" from HEIMPLANET

Organic-treehouse-a-human-sized-birds-nest

Annekatrien

Lauran

Territorium

Territorium

Tijd

Plugin city - Strijp S

City of the Future : Kempster & Evans

Uit je eigen stad

Zintuig

Douwe Tiemersma 'Time and Temporarity in Intercultural Perspective, Organic Time'
Op een druk bus station zorgen vastgelegde schema's van tijden van vertrek, voor de structuur van tijd. Als deze aangegeven tijden niks meer waard zijn en er ook niet meer toe doen, is het maar de vraag wanneer je bus komt. Simpelweg afwachten. Hierbij vind dus een verschuiving plaats van rationele tijd naar organische tijd.
Onder organische tijd vallen onder meer; de plaatsing van zon, gedurende de dag/ verandering van dag en nacht/geboren worden, dood gaan, groeien

Tuiavii 'De papalagi'
De Papalagi betekent 'de blanke' of 'de vreemde'. Het is een aanduiding voor ons, voor de Europese mens, zoals die bekeken en beschreven werd door het Zuidzee-opperhoofd Tuiavii uit Tiavea op Samoa. Het
De tekst geeft me sterk het gevoel dat wij als mensen zo omgaan met tijd dat we nergens tijd voor hebben om het verspillen van tijd tegen te gaan. We willen ons niet bezig houden met onbenullige zaken zoals bijvoorbeeld iemand anders op straat helpen omdat we ons eigen tijd zo goed mogelijk willen besteden en vooral aan ons eigen leven. Maar als we nooit de tijd nemen voor de kleine dingen om ons heen en even stil staan, zijn we dan wel zo goed met onze tijd om aan het gaan?

Hans Achterhuis 'De utopie; en haar verschijnings vorm'
Utopie: onmogelijke werkelijkheid.
Het woord utopie werd voor het eerst gebruikt in het boek Utopia van Sir Thomas More. De term komt uit het Grieks en speelt in op de ambiguïteit tussen ou-topos (met ou als negatie, dus een niet bestaande plaats) en eu-topos (met eu als het goede, dus een gelukkige samenleving). In de utopie ontwerpt de bedenker een "ideale staat" of (in het geval van anarchisten die staatloosheid voorstaan) samenleving. Deze heeft vaak doch niet noodzakelijkerwijs een socialistische of communistische snit: maatschappelijke tegenstellingen zijn er verdwenen, alle bezit is er dan eerlijk verdeeld of de eigendom is zelfs afgeschaft, de burgers zijn er eensgezind en leven automatisch deugdzaam.
In de tekst komt vooral het het belangrijkste principe van moderniteit: "maakbaarheid" naar voren. More benadrukt dat Utopia mensen- werk is. Mensen hebben zelf via instituties en wetgeving en via beheersmg van de natuur de utopische samenleving ontworpen. Hierdoor is het menselijk leven is veiliger, beheers- baarder, gezonder en langer geworden. Inmiddels hebben we huisnummers, straatnamen en sofinummers dus volgens More leven we nu dus in zijn utopie. Zelf lijkt mij dit niet, want we hebben ls mens nog steeds een soort waakzaamheid voor deze nieuwe systemen, en wij zijn dus nog lang niet allemaal veranderd in een nummer. Ik zie de mensheid nog steeds als creatieve individuen.

Heidegger, Martin 'Het ding en het werk' uit "De oorsprong van het kunstwerk"
Het ding kunnen we benoemen met de verzameling kenmerken van het ding. Ze vormen zijn eigenschappen. Het ding heeft ze.Maar waaraan denken we nou als we het over het ding hebben? We noemen vaak gebruiksvoorwerpen en levenloze voorwerpen, dingen. Als we het over de laatste dingen hebben, hebben we het over de dood. Ik denk zelf ook wel aan bijvoorbeeld de laatste klusjes. En vaak benoem ik het als dingen, als een soort samenvatting waarbij ik verder niet over de details in hoef te gaan. "ik doe even de laatste dingen".
Mensen en dieren zijn geen dingen. Maar waarom is een ding een ding.
Het tuig zijn van het tuig bestaat in zijn dienstigheid. Maar hoe staat het met de dienstigheid zelf? Hebben we daarmee al het tuigachtige van het tuig te pakken? Moeten we om daarin te slagen het dienstbare tuig niet in zijn dienst opzoeken? De boerin op het laand draagt de schoenen. Hier zijn ze pas wat ze zijn. Ze staat en loopt erin. Zo doen de schoenen daadwerkelijk dienst. Hier-in het gebruik van wat er van het tuig gemaakt wordt- komen we het tuigachtige werkelijk tegen.

Teksten, Laurant